هنر آوانگارد در خدمت طراحی کفش مدرن
هنر آوانگارد در خدمت طراحی کفش مدرن، محصولی از تحولات سریع زمینهها، نیازها و مقتضیات زمانی- مکانی است. تاریخ هنر و تحولات آن، نشان از تأثیرپذیری هنر از قلمروی تفکر و شرایط اجتماعی آنها را دارد. این جریان، نقطهی عطفی در تحولات تاریخ هنر و انتقال سبک محسوب میشود. هنر آوانگارد بر آمده از جامعهی مدرن هم از این قائده مستثنی نیست. مفهوم وجود آوانگارد که ویژگی اصلی «شخصیت نوگرایی» بهشمار میآید، جدای از پستمدرنیسم است. بسیاری از متفکرین و منتقدین هنری، معتقدند که بیان و تعریف پستمدرنیسم بسیار دشوار است. زیرا مجموعهای درهم آمیخته از نظریات و عقاید مختلف میباشد. اما آیا این مفهوم در طراحی کفش امکانپذیر است؟ آیا افرادی هستند که فراتر از زمان-مکان با کفشهایشان قدم بردارند؟ هنر آوانگارد در پسزمینهی مدرنیسم چه مسئولیتی دارد؟ پس مثل همیشه همراه همیشگی کمد سارک باشید.
سیر محتوا در این مطلب بدین صورت است که ابتدا به تعریف از اصطلاح آوانگارد در نظریهی هنر میپردازیم. سپس واژهی پستمدرنیسم و جایگاه آن را مشخص میکنیم. پس از آن بررسی ریشهیابی تاریخ هنر آوانگارد مطرح میشود. بعد تمامی این موارد به جایگاه آثار آوانگارد و هدف از تولید و طراحی آنان میپردازیم. در این بین میزان اهمیت این هنر را در طراحی کفش خواهیم دید. همنشینی هنر آوانگارد در طراحی کفش پیتر پاپس چگونه است؟ اینکه او چگونه وارد این مسیر شد و سبک هنر آوانگارد را در خدمت طراحی کفش مدرن درآورد. با بررسی این قسمت، بهترین نمونه و مثال، پیوند هنرآوانگارد و پیتر پاپس در کفشهای لیدی گاگا است. در آخر به نحوهی نقد طراحی کفشهای تلفیقی با هنر آوانگارد اشاره میکنیم.
اصطلاح آوانگارد در نظریهی هنر
اصطلاح آوانگارد واژهای استعاری است که در نظریهی هنر و فلسفهی سیاسی به کار میرود. در زبان فرانسه، آوانگارد به معنای طلایهدارِ ارتش است. این اصطلاح، در اصل برای توصیف بخشی از ارتش که در حال پیشروی در میدان نبرد بود، استفاده میشد. امروزه به گروهی گفته میشود که خود را نوآور و جلوتر از اکثریت مردم میدانند. پیشرو بودن بیانگر گرایشی است که هنجارهای پذیرفتهشده در اجتماع را، عموماً در حیطهی فرهنگ به چالش میکشد.
واژهی پست مدرنیسم
هنگامی که قرار است برای واژهی پست مدرنیسم، تاریخی تعیین شود، بایستی به دوران قبلتر مراجعه کرد. برخی از محققین هنری معتقدند که، میتوان ریشهی این واژه را در دوران رنسانس یافت. زیرا در آن دوره، نوگرایی از پایههای اصلی جنبش بود. چراکه رنسانس نیز نگاهی به گذشتهی دور، یعنی دوران روم باستان داشت، که هم راستای اصول پست مدرنیسم میباشد. واژهی «پست» “Post” در فارسی، به معانی فرا، پسا و «مدرنیسم“ Modernism” «به معانی نوگرایی و تجددگرایی ترجمه شده است. واژهی مدرن از لفظ لاتین “Modernus” گرفته شده، که خود نیز از قید Modo مشتق شده است. در اینجا به معنای «هماکنون » به کار رفته است.